၂၀ရက္၊ ဇူလိုင္လ၊ ၂၀၀၉ ခုနွစ္ တနလၤာေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္လူေလာကထဲကို ေရာက္ရွိခဲ႔ျခင္း၏ ၂၄ နွစ္ ျပည့္ေသာေန႔ပါ။ အရြယ္ေရာက္ျပီးမွ က်င္းပရေသာ ေမြးေန႔ပြဲမ်ားသည္ ငယ္ငယ္ကလုပ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေမြးေန႔ပြဲေတြေလာက္ စိတ္၀င္စားဖို႔မေကာင္းေတာ့ပါ။ အကယ္ျဖစ္နိုင္လ်င္ ကၽြန္ေတာ္အသက္ ျပန္ငယ္ခ်င္ေသးသည္။ အခ်ိန္ကေတာ့ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတာပါ ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္နိုင္ငံမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ သို႔ေသာ္ ေမြးေန႔ဆိုတာ ေရာက္လာတိုင္း တစ္နွစ္ၾကီးသြားတဲ႔ ကိုယ့္အသက္အတြက္ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ မနွစ္က ေမြးေန႔တုန္းက ၾကံဳး၀ါးခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ၊ အနာဂတ္ Plan ေတြ ခုတကယ္ ျဖစ္လာျပီလား။ တစ္နွစ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္အတြင္း ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ထိေလ်ာက္လွမ္းနုိင္ခဲ႔လဲ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္တယ္။ တြက္ခ်က္ၾကည့္လို္က္တယ္။ ေျခပစ္လက္ပစ္ ေအာ္ငိုခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္။ စိတ္ဓါတ္ေတြ ထိုးဆင္းသြားတယ္။ နာရီေပါင္း ၈၇၆၀ အတြက္ ငါဘာေတြလုပ္ခဲ႔မိလဲ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဓါတ္ေတြ မက်ပါဘူး။ ေနာင္တလဲ မရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္အေကာင္းဆံုး လုပ္နိင္ခဲတာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ထိုအတူ လြန္ခဲ႔ေသာ ၂၄နွစ္ က အသက္ကိုရင္းျပီးေမြးဖြားေပးခဲ႔တဲ႔ အေမ႔ရဲ့ေန႔တစ္ရက္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ ေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မွ အခ်ည္းအနွီးမျဖစ္ေစရပါဘူး.....အေမ။
သားအေ၀းကေနပဲ ဦးခ်ကန္ေတာ့လ်က္
အေမ ေပးေသာ ဒီခႏၱာကိုယ္ ကို အေမေလ႔က်င့္ေပးခဲ႔ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ စိတ္တို႔ျဖင့္ မေကာင္းမူတို႔မွ ကင္းေ၀းေအာင္။ အသက္၊ ေဘးဥပါဒ္အႏၱရယ္တို႔မွကင္းေအာင္။ အမ်ားသူငါ လူအေပါင္း၏ မုန္းတီးကဲ႔ရဲ့ ျခင္းတို႔မွ ကင္းေ၀းေအာင္ အေမ႔ သား ေကာင္းစြာထိန္းသိမ္းေစာင့္ထားပါတယ္ ...အေမ။
No comments:
Post a Comment
tell me somethings...!